Kwart voor elf. Een mooi tijdstip om het voor vandaag gezien te houden. De afgelopen twaalf uur heb heel, heel veel over Turkse politiek gelezen, want morgen krijg ik weer een take-home mid-term. Ik moest nog het leesvoer van twee weken inhalen, want vorige week had ik zowel een mid-term Turks als een mid-term geschiedenis, en logischerwijs was het bestuderen van de grammatica van Turks en het lezen van de readings van geschiedenis op dat moment belangrijker dan de readings voor Turkse politiek. Het gevolg is wel dat ik eigenlijk nog drie boeken zou moeten lezen voor morgenmiddag, maar dat gaat ‘m dus niet meer worden. Maar ja, ik verwacht eigenlijk ook niet dat mijn studiegenootjes dat wel gedaan hebben, want de leeslijst was behoorlijk bizar deze week: drie hele boeken plus een handvol artikelen. En gelukkig passen ze hier iets zoals een standaardafwijking toe.

Turks van de week ging prima, dat was niet al te ingewikkeld. De mid-term van Turkse geschiedenis was lastig. Of beter gezegd, vreemd. Erg vreemd. Eerst moesten we zelf onze vragen bedenken, en daarna moesten we een aantal van onze eigen vragen beantwoorden. In de vorm van essays van minimaal twee pagina\'s, dus het konden ook geen hele simpele vraagjes zijn. We hadden drie dagen hiervoor, en ik heb mij dus drie dagen lang opgesloten in de flat. Uiteindelijk was ik tien minuten voor de deadline klaar zondagavond. Geen idee hoe ik het gedaan heb, maar ik had in ieder geval de literatuur gelezen, dat is wel zo handig als je je eigen vragen moet bedenken :P

Zoals bovenstaande dus al doet vermoeden: het leven is hier momenteel niet zo spannend. Om maar gerust te zeggen, helemaal niet spannend. En ik geloof ook niet dat daar de komende tijd enigszins verbetering in gaat komen, want begin januari zijn de finals al. Ik heb twee toetsen en moet ook nog een essay schrijven, dus genoeg te doen helaas. Vooral die ene toets maandagmorgen om 9 uur, daar heb ik vrij weinig trek in, want 9 uur op de uni zijn betekent heel, heel weinig slaap.

Na de finals is het echter tijd voor leuke dingen. Ik vlieg de 31^ste terug naar huis, maar ben, zoals het er nu naar uitziet, de 11^de klaar. Dus wat ga ik de rest van de tijd doen? Martine komt de 21^ste (yay!), dus ik heb nog een dikke week voor avontuur. Optie 1 is de grens over, naar Bulgarije. Ik heb nog een uitnodiging staan van een studiegenootje die in Sofia woont, en het zou leuk zijn om hem weer te zien. Optie 2 is naar Bursa, de eerste Osmaanse hoofdstad, en Ankara, de huidige hoofdstad. Zou het allebei nog wel willen doen, maar ben helaasch beperkt in mijn tijd. De grens over is leuk, weer eens wat anders. Zou zelf niet zo snel een hele vakantie in Bulgarije doorbrengen denk ik, maar de foto\'s die ik gezien heb van Sofia zijn toch wel mooi hoor. En het schijnt dat je met Engels beter in Bulgarije terecht kunt dan in Turkije. Maar aan de andere kant is iets meer van Turkije zien natuurlijk ook wel een mooie gelegenheid om mijn beperkte Turks in de praktijk te brengen. Plus natuurlijk dat je niet weer voor de zoveelste keer dit jaar het wiel hoeft uit te vinden. Over Bulgarije weet ik helemaal niets, Turkije is inmiddels toch wel enigszins bekend terrein. En als ik een week lang alleen maar pides eet als avondeten ga ik ze vast niet al te erg missen als ik weer thuis ben, een extra voordeel:D

Nog anderhalve maand dus. Zit momenteel in een fase dat ik Nederland toch wel mis. Er zijn wat dingen gebeurd die ervoor zorgen dat ik op dit moment liever thuis zou zijn, maar ik hoop dat dat gevoel binnenkort verdwijnt. Maar december is sowieso geen fijne tijd van huis te zijn, dan wil ik ook Sinterklaasdobbelen met mijn vriendinnetjes in Zeeland en gourmetten met Kerstmis met mijn ouders en zusje. Gelukkig komt Selen over een week of twee weer terug, dan is het hier in huis ook niet meer zo stil. Je eigen appartement hebben is leuk, maar als je hele dagen alleen maar moet studeren is wat aanspraak zonder dat je daarvoor meteen de deur uit moet toch wel fijn. Bostanci is een fantastisch mooie plek om te wonen, maar om mensen te meeten ben je wel minimaal 40 minuten aan het reizen elke keer, en met het drukke studieprogramma is daar gewoon niet elke dag tijd voor. Als ik nog een semester zou blijven zou ik verhuizen zeker overwegen, maar ja, voor een maandje is dat niet echt de moeite meer. Daar heb ik mij toch best op verkeken, de afstanden in Istanbul. Dacht dat het juist handiger zou zijn om hier te gaan wonen, omdat het redelijk dicht bij de tweede shuttlestop is, maar lopen is net te ver en de bus rijdt minder dan eens in het uur en \'s avonds helemaal niet. Metro is wel mogelijk, maar nog 25 minuten lopen daarna. Is leuk als het lekker weer is, maar zoals boven al aangegeven, dat is het nu vaker niet dan wel. In fact, het weer is momenteel heel, heel, heel, heel Hollands. Maar dat was nou juist iets van thuis wat ik had kunnen missen als kiespijn.. ;)