Aangezien ik nog wel een paar minuutjes tijd heb voordat ik weer hoor te gaan slapen weer een nieuwe update vanuit Istanbul. Gisteren heb ik vooral een beetje relaxed aan de seashore (met uiteraard een boek van Orhan Pamuk dat speelt in Istanbul, om het helemaal af te maken), zoals op een zekere prikbordfoto op Facebook al te zien was. Nadat ik er eindelijk in geslaagd was mijn registratie voor de vakken op Sabanci te doen was het dusdanig laat dat het imo weinig zin meer had om af te reizen naar Eyüp, dus maar een beetje rustig aan gedaan. Was uiteindelijk nog best lastig kiezen wat ik precies wil gaan volgen hier qua vakken, want er waren drie vakken die ik graag wilde doen, maar er was maar ruimte voor twee vakken, omdat ik ook nog graag de taalcursus Turks wilde doen (= geen overbodige luxe hier). Na een beetje heen en weer mailen met de betreffende docent kreeg ik zelfs toestemming om een vak te doen dat lijkt op een vak dat ik in Leiden graag hadden willen doen, maar waarvoor ik toen niet genoeg kennis van het Turks had. Dat heb ik nog steeds niet, maar hier is dat geen probleem. Yay! De uiteindelijke keuze is dus gevallen op een vak over Turkse politiek bij politicologie en iets over de overgang van het Osmaanse Rijk naar de Turkse Republiek bij geschiedenis. ‘Politiek en religie' is daardoor wederom buiten de boot gevallen. Helaasch, want het idee om ook Amerika en Europa erbij te betrekken klonk interessant genoeg.

Na gisteren had ik genoeg energie verzameld om vandaag de hele dag op pad te gaan. 's Ochtends ben ik met Selen en Tommi naar Kadiköy geweest, om eindelijk dat Turkse telefoonnummer te regelen. Dat is nog best wel een gedoe hier, en het kost ook nogal wat centen. Waar ik in Schotland met 20 pond klaar was moet je als buitenlandse student hier je telefoon registeren (a 100 TL) bij de overheid, waarna je een bewijs van registratie krijgt. Daarmee moet je naar de bijbehorende telefoonwinkel, in mijn geval (Siemens) dus Vodafone. En niet zozeer de dichtstbijzijnde, maar ook nog degene die speciale simkaarten voor buitenlanders (a 70 TL)verkocht oid. Daar moesten ook weer kopietjes van het paspoort gemaakt worden, en ze wilden eveneens een volledige stamboom van mijn familie hebben (nou ja, bij wijze van spreken :)). Een dik uur later stonden we weer buiten, met een Turks nummer en beltegoed. Met dank aan Selen, want toen ik dit zelf probeerde te regelen stond een taalbarrière succes in de weg.

's Middags vervolgde ik mijn weg naar het militaire museum van de stad. Dat had ik in eerste instantie willen uitstellen tot ik een museumkaart had gekregen, maar aangezien het Beylerbeyi paleis, waar ik eigenlijk naar toe had willen gaan, gesloten was toch maar voor het militaire museum gegaan. Voor die 1,30 TL hoef je het in ieder geval niet te laten. Het museum is even interessant om de voorwerpen die je er kunt bewonderen als om de presentatie. De geschiedenis van de Turken wordt teruggetrokken tot ver voor het Osmaanse Rijk, en ook Turkse veroveraars zoals Babur en Timur zijn vertegenwoordigd. Glorieuze momenten uit de Turkse geschiedenis als Gallipoli worden breed uitgemeten en voorwerpen toebehorend aan ‘onze martelaren' zijn tentoongesteld. Het meest in het oog springend is nog wel de zaal gewijd aan de Armeense kwestie, die vol hangt met foto's van dode Turken die omgekomen zijn als gevolg van Armeens geweld. De kwalijke rol van de Armeniërs gedurende vooral het laatste gedeelte van de Osmaanse geschiedenis wordt benadrukt, alsmede de Armeense pogingen om vandaag de dag Turkije te isoleren in de wereld door beschuldigingen van genocide. Met documenten uit de Osmaanse periode, van de hand van hoge ambtenaren e.d., wordt geprobeerd om aan te tonen dat van genocide geen sprake is geweest.

Nadat het museum sloot ben ik nog eventjes de winkels ingedoken, want ook hier is het uiteraard uitverkoop. Ik heb mij ingehouden though, want alles wat ik nu koop, moet ook nog mee terug, en de koffer is al zo overvol! Het enige wat beslist mee terug moet is seizoen 1 en 2 van Muhtesem Yuzyil, de Turkse versie van de Tudors. Tot dusver ben ik nog niet heel succesvol geweest in mijn dvd hunting. Ik heb pas één winkel kunnen ontdekken die een van de dvd's verkoopt, en die winkel had alleen aflevering 13 t/m 18 zonder ondertiteling; de rest was al uitverkocht. Dislike!! Ik hoop toch binnenkort meer succes te kunnen melden op dit gebied. Mijn wens om deze veelbesproken serie eindelijk eens te kunnen zien wordt steeds groter en groter door de reusachtige reclameborden langs de wegen die het begin van het derde seizoen, zeer binnenkort, aankondigen.

Wat ik precies morgen ga doen weet ik nog niet. Het is vrijdag, en ik ben er nog niet over uit of dit het beste of het slechtste moment is om Eyüp te bezoeken. Aan de ene kant is de vrijdag uiteraard hét moment om moskeeën en tombes te bezoeken, maar aan de andere kant weet ik niet in hoeverre dit wel gewaardeerd wordt in een ietwat conservatieve buurt als Eyüp. Misschien is het dan toch verstandiger om morgen naar Beylerbeyi te gaan en Eyüp voor zaterdag te bewaren.

Aangezien het hier een uurtje later is dan in Nederland ga ik zo langzamerhand maar eens richting bed vertrekken. Welterusten :)