Het echte leven is weer begonnen. Een waarschuwing is dan ook op z'n plaats. Vanaf nu zal het aantal posts drastisch verminderen, en de inhoud zal ook niet bijster spannend meer zijn, tenzij je toevallig onderzoek doet naar de laat Osmaanse geschiedenis. Om het vakantievieren af te leren besloot ik woensdag echter af te reizen naar Eyüp. Dat stond al een hele tijd op de planning, maar het was er steeds niet van gekomen. Bovendien wilde ik eerst wat beter online research doen, zodat ik geen belangrijke bezienswaardigheden in Eyüp zou missen. En ook niet onbelangrijk, dat ik in de juiste bus zou stappen. Hoewel mijn kennis van het Turks vooruitgaat is een uitleg van een buschauffeur over buslijnen begrijpen nog net iets te ambitieus.

Via Kadiköy en Eminönü bereikte ik eenvoudig Eyüp. Dat viel mij honderd procent mee, want van de uitleg op internet was ik behoorlijk in de war geraakt. Aangekomen besloot ik eerst uiteraard de moskee van Eyüp, de metgezel van de profeet Mohammed en de naamgever van de wijk (http://en.wikipedia.org/wiki/Abu_Ayyub_al-Ansari), aan te doen. De moskee is de heiligste Islamitische plaats van Istanbul en misschien ook wel van Turkije, en vooral op vrijdag stikt het hier van de pelgrims. Dat dit een religieuze plek is is duidelijk: overal wordt de islamitische versie van de rozenkrans aangeboden en flesjes water uit de heilige bron Zemzem zijn in verschillende formaten verkrijgbaar. Ronddwalen in Eyüp is een geweldig tijdverdrijf, nog meer dan in de rest van Istanbul. Je kijkt je ogen uit hier. Je sjaal kun je hier gerust om je hoofd laten; het is letterlijk moskee in, moskee uit en tombe in, tombe uit. Verschillende vooraanstaande Osmanen liggen hier begraven, maar het mooiste mausoleum is toch wel van de Osmaanse sultan Murad V Reshad. Met stip op één in de lijst van mausoleums tot nu toe. Zowel van binnen als buiten absoluut fantastisch.

Een bezoek aan Pierreloti (genoemd naar de Franse schrijver) maakt een bezoek aan Eyüp compleet. Een kabelbaan verbindt Eyüp en het hoger gelegen uitzichtpunt Pierreloti, maar al zoekend naar de kabelbaan bevond ik mij opeens bij het café zelf. Het uitzicht vanaf Pierreloti is inderdaad zeer mooi; volgens de gids van de groep die daar samen met mij was kon je vanaf Pierreloti maar liefst 1/5 van heel Istanbul zien. Of dat waar is durf ik niet te zeggen, maar goed was het zeker.

Donderdag had ik wederom college. Twee stuks deze keer, eerst de taalcursus Turks en 's avonds nog Turkse politiek. De taalcursus was slechts een uurtje, de rest van het semester hebben we op vrijdag drie uur, maar deze week was het verspreid. Echt veel hebben we nog niet gedaan, alleen een klein gesprekje geoefend. Het college Turkse politiek was net wat heftiger, en niet alleen qua onderwerp. Sowieso moet ik er weer even inkomen, het is best heftig om weer drie uur achter elkaar hoorcolleges te hebben, want dat had ik al een jaar niet meer gehad. Wat dat betreft zijn onze seminars toch wel een stuk prettiger, de tijd gaat sneller als er ook ruimte voor discussie is naast het hoorcollege. Het college duurde tot half 9 's avonds, en hoewel ik best een avondmens ben, had ik het tegen 8 uur echt wel gehad. Dat laatste half uurtje duurde lang, heel erg lang. Was dan ook compleet uitgeput na het college. Weet nog niet zo goed wat ik ervan moet denken. Een echte lijn vond ik moeilijk te ontdekken bij deze professor, en als gevolg zijn mijn aantekeningen ook behoorlijk vaag. Al zijn uitwijdingen zijn op zich wel interessant, maar zijn precieze punt bleef vooral onduidelijk. Hoop dat dat nog gaat verbeteren. De rest van de avond op de campus doorgebracht met goed gezelschap, laatste shuttle naar huis genomen, uiteindelijk om kwart voor 12 thuis. Heftige dagen! Vrijdag was min of meer hetzelfde verhaal, niets al te spannends.

Voor het weekend was er goed weer beloofd, dus zowel zaterdag als zondag ben ik naar de kust gegaan met mijn boek. Eerst de verplichte readings voor volgende week gedaan, daarna literatuur voor de scriptie. Om te beginnen maar weer eens de 2500 pagina's tellende boeken van Stanford Shaw over het Osmaanse Rijk tijdens de Eerste Wereldoorlog, om mijn geheugen een beetje op te frissen en om inspiratie te krijgen voor de scriptie. De gewenste scriptiebegeleider heeft positief gereageerd op het verzoek mij te begeleiden, dus binnenkort gaat er overlegd worden over de precieze invulling van mijn masterscriptie, maar de ideeën zijn er in ieder geval: het zal vermoedelijk gaan over beeldvorming van de Turkse vijand door Jan Soldaat. Details zal ik jullie verder besparen, dat is alleen voor de liefhebbers :P

Zaterdagavond ben ik samen met Selen en een vriend van haar eerst naar Kadiköy gegaan. Selen heeft haar visum voor Spanje gekregen, wat heel fijn voor haar is, maar minder voor mij. Morgen vertrekt ze al en ik blijf achter met Tommi. Dat is fijn 's ochtends als je de badkamer wilt gebruiken, maar voor de rest vind ik het vooral erg jammer, want Selen is echt superlief. Zonder haar zal het wel stil hier worden. Gelukkig is het maar voor twee maanden. Iets met drie semesters in Barcelona oid.

Na de ontmoeting met de jongeman die in Selen's naam op ons zal passen de komende twee maanden ging ik door naar Besiktas, waar ik een afspraak had met Teo, een van mijn studiegenootjes uit Leiden, die vlakbij de Grieks-Turkse grens woont. Hij was even in Istanbul voor scriptieonderzoek, en samen met zijn ex-kamergenootje zijn we wat gaan drinken. Was erg leuk om hem weer te zien, en al snel was het 2 uur, dus toch maar de bus terug naar Bostanci gepakt. Om 4 uur rolde ik eindelijk mijn bed in. Wat dat betreft is dit echt de middle of nowhere. De afstand werd de volgende dag echter weer meteen goedgemaakt door het studeren aan de seashore. Als het zonnetje schijnt is dit met afstand de beste plaats van Istanbul.