Zondagavond, half 11. Het werk dat ik van mijzelf moest doen vandaag zit erop, misschien dat ik na het schrijven van een paar regels hier nog wat bronnen ga verzamelen voor mijn scriptie, dat kan ten slotte altijd, maar voor het college van morgen ben ik in ieder geval klaar. Het leeswerk voor deze week was bijzonder vermakelijk: we moesten een boek uit de laat 19^e eeuw lezen, dat blijkbaar een bijzonder grote invloed heeft gehad op de ontwikkeling van het Turks nationalisme. Ik kan niet wachten tot professor Halil Berktay dit mysterie morgen gaat onthullen, want voorlopig lijkt de relatie tussen het boek en Turks nationalisme mij behoorlijk vergezocht. We gaan het zien.

Afgelopen week was het dus tentamenperiode. Turks is bijzonder goed gegaan, ik had 69.75 van de 70 punten voor de toets. Jammer dat de taalcursus niet meetelt voor de ECTS though. Het tentamen van Turkse politiek was een stukje lastiger. Een heel stukje, zeg maar. Maakt weer meteen duidelijk wat het verschil tussen een bachelor en master is: ik geloof niet dat ik in mijn bachelorperiode zulke nare tentamens heb gehad. Werd duidelijk iets meer van je verwacht dan alleen reproduceren wat je in artikelen hebt gelezen. Ben benieuwd hoe ik het daar vanaf gebracht heb. Jammer genoeg gebruiken ze hier wel een standaardafwijking, wat betekent dat als mijn medestudenten het heel goed gedaan hebben, ik alsnog de klos ben. En mijn medestudenten leken wel van lange verhalen te houden. Als de opdracht is ‘beschrijf kort en bondig', dan schrijven ze zo twee A4-tjes vol. Dat is niet kort en bondig in mijn ogen, maar de professor zal het maar net kunnen waarderen.

Om het einde van de tentamenperiode te vieren heb ik mijzelf toegestaan om met een uitje naar het Sabanci museum mee te gaan gisteren. Ten slotte kun je als Sabanci University student Istanbul niet verlaten zonder naar dit museum geweest te zijn. Er is op dit moment een expositie over Monet, dus deze werd onder begeleiding van een gids bezocht. Groep was nogal groot, dus heb niet veel meegekregen van wat de gids allemaal vertelde over Monet, maar zal heel eerlijk zeggen.. Monet is niet mijn nieuwe favoriete schilder. De kalligrafie collectie en de verzameling korans was echter wel de moeite waard, en het gezelschap was ook leuk. Alleen dat verkeer he? Istanbul is een fantastisch mooie stad, maar wat duurt het toch lang om ergens te komen. Twee uur voor een museumpje is geen uitzondering. Voor de mensen die van de campus kwamen was het zelfs nog erger: die zijn langer onderweg geweest dan dat ze in het museum zijn geweest!

Vandaag dus vooral gestudeerd, al heb ik ook een poging gedaan om pudding te maken. Ik moet 't nog proeven, maar het recept was in het Turks, dus ik begreep maar de helft. De pudding ziet er niet helemaal uit zoals het zou moeten, denk dat ik de melk toch te hoog heb gekookt. Volgende keer toch maar ietsje anders doen. Maar het feit dat je honderden smaken puddingpoeder hebt vind ik bijzonder cool. Ik had nu pistache, want pistachenootjes en pistache-ijs zijn lekker, dus pudding vast ook, maar ze hebben nog veel meer lekkers. Als ik toch erachter zou kunnen komen hoe ik die pudding hoor te maken :P

Pudding is wel zo'n beetje het enige waarbij ik denk ‘dat zouden we in Nederland nou ook moeten hebben!'. Voorlopig heb ik nog heel, heel veel heimwee als ik in de supermarkt loop. Zelfs de allergrootste supermarkten hebben niet zo'n heel groot assortiment. Vaak betekent een grote supermarkt dat er veel op voorraad is, maar niet perse dat de keuzemogelijkheid er heel veel mee vergroot wordt. Mijn favoriete gerechten en hapjes kan ik hier niet maken, want ze doen hier niet aan varkensvlees. Geen quiche lorraine, geen rijst met ei en spekjes, geen ham-kaasflappen en geen worstenbroodjes. Het water loopt mij in de mond als ik dit typ, dus misschien moet ik hierover verder maar niets zeggen. Naar! Ik ga snel mijn pistache pudding proeven, Turks troostvoer.