Vanuit de universiteit kwam de vraag of mijn weblog op de website van de opleiding gepubliceerd mocht worden. Uiteraard mag dat, en daarom voor de eventuele nieuwe lezers een introductie: mijn naam is Brigitte van de Pas en ik begin volgende week aan het tweede jaar van de onderzoeksmaster Asia and the Middle East. Aangezien ik van oorsprong een historica ben, richt mijn onderzoek zich vooral op de moderne geschiedenis van het Midden-Oosten, en dan met name het Osmaanse Rijk en Turkije. Vandaar ook de keuze om in het derde semester aan een universiteit in Turkije te studeren.

Het aanmeldingsproces heeft heel wat voeten in de aarde gehad. Omdat ik tijdens mijn bachelor ook al een half jaar in het buitenland (University of Dundee in Schotland, voor de geïnteresseerden) heb gestudeerd kwam ik eigenlijk niet meer in aanmerking voor het Erasmusprogramma, waaraan je maar één keer mag deelnemen. Met grote teleurstelling vernam ik dat Turkije ook onder dit programma valt. Na enkele vruchteloze pogingen om contact op te nemen met universiteiten in Istanbul had ik ook het idee om de uitwisseling buiten het Erasmusprogramma om te regelen opgegeven. Een uitwisseling is normaal gesproken al veel papierwerk, maar voor Turkije leek het al helemaal onhaalbaar.

Vrij snel vorig jaar besloot ik om het dan maar buiten Europa te gaan zoeken. Mijn voorkeur ging uiteraard uit naar het Midden-Oosten, gezien mijn specialisatie. Aangezien ik minstens even grote interesse heb ik de Arabische en Perzische wereld (ik heb zelfs nog een tijdje Arabisch gestudeerd) vond ik het ook weer niet heel rampzalig om nog iets verder van de gebane paden af te dwalen. Zodoende stond ik op het punt om mij aan te melden voor een uitwisseling met de Yarmouk University in Irbid in Jordanië. Wat mij op dat moment tegenhield was echter niet alleen mijn vrij gebrekkige kennis van het Arabisch, maar ook dat niemand vanuit Leiden daar eerder was geweest, er geen website in het Engels was, er op de Arabische website niets over colleges in het Engels stond én dat alle pogingen om contact op te nemen met Yarmouk (zowel door mij als door de dames van het International Office) mislukten.

Zodoende bleef de wens bestaan om naar Turkije te gaan, ook in verband met de aanhoudende onrust in het Midden-Oosten. Hoewel het in Jordanië op dat moment rustig was, was het maar de vraag of dat zo zou blijven. De vlam kan soms zomaar in de pan slaan in het Midden-Oosten, en de onrust in buurlanden blijft ook niet onopgemerkt in Jordanië. Met verschillende docenten van de opleiding Turks sprak ik over dit dilemma, en tot mijn grote vreugde heeft een van hen ervoor gezorgd dat ik toch naar Turkije mocht binnen het Erasmusprogramma. Omdat een verblijf in het gebied dat ik bestudeer dusdanig belangrijk werd geacht door de opleiding is er een uitzondering gemaakt. Ik krijg weliswaar geen beurs meer, maar het is al ontzettend fijn dat al het papierwerk via de universiteit gaat, en, ook niet onbelangrijk, ik hoef geen collegegeld te betalen in Turkije. Driewerf hoera!

Nadat het besluit over Turkije genomen was, volgde het volgende dilemma: aan welke universiteit wilde ik gaan studeren? Ik had keuze uit vier universiteiten: drie in Istanbul (Bilgi, Sabanci en Istanbul University) en één in Ankara (METU). Omdat Bogazici de populairste universiteit onder de uitwisselingsstudenten is, was de enige voorwaarde vanuit de opleiding dat ik daar niet naar toe zou gaan. Dat was wel jammer, want het vakkenaanbod van Bogazici was echt heel fijn, maar elke universiteit in Turkije had mijn voorkeur boven Irbid, dus heel erg treurig kon ik daar niet om zijn. Om tot de juiste keuze te komen heb ik daarna de masters en het vakkenaanbod van de vier betreffende universiteiten bekeken. Istanbul University en Bilgi vielen wat mij betreft al snel af, omdat ik bij deze universiteiten geen vakken kon vonden die mij aanspraken. Uiteindelijk ging het dus tussen Sabanci en de METU. Waar de vakken van Sabanci vooral gericht waren op Turkije had de METU ook een aantal wat bredere vakken, over het gehele Midden-Oosten. Aangezien ik een brede belangstelling heb had ik geen duidelijke voorkeur voor een van de twee universiteiten, ik was ervan overtuigd dat ik op academisch gebied op beide universiteiten aan mijn trekken zou komen. Uiteindelijk heb ik mij dus - heel oppervlakkig - laten leiden door de steden. Aangezien ik mijn vorige uitwisseling al had doorgebracht in de saaiste en lelijkste stad van Schotland, heb ik deze keer gekozen voor de allerfijnste stad van Turkije, waar moderniteit en geschiedenis hand in hand gaan. En tot dusver heb ik daar nog geen spijt van gehad, ook als je niet van uitgaan en aanverwante bezigheden houdt is er hier genoeg te doen. Ik denk dat ik gemakkelijk tot het einde van mijn uitwisseling elke dag culturele activiteiten kan ondernemen zonder dezelfde plek twee keer te bezoeken. En dat is een bijzonder fijn vooruitzicht :)